Culturele diffusie is het verspreiden van een cultuur vanuit het kerngebied over andere gebieden. Een gevolg van culturele diffusie is dat bepaalde verschillen tussen etnische groepen steeds kleiner worden. Ondanks de culturele diffusie klampen veel mensen zich toch vast aan hun oorspronkelijke cultuur. Zij willen niet toegeven aan het gezag van de staat en gaan zich ertegen verzetten. Ze willen hun leefgebied vervolgens afscheiden. Dit noem je het separatisme. De bevolkingsgroep die zich wil afscheiden krijgt lang niet altijd zijn zin. Om deze bevolkingsgroep tevreden te stellen krijgen ze soms meer autonomie (=zelfbestuur) en kunnen op die manier een federatie worden, een staatsvorm waarbij deelgebieden meer autonomie krijgen.

Nationalisme is het streven naar autonomie  op cultureel of politiek gebied.  Een voorbeeld hiervan is Schotland. Schotland hoort bij het Verenigd Koninkrijk, maar o wee als je tegen een Schot zegt dat hij een Engelsman is!

In de wereld zijn ongeveer 5000 volken en ongeveer 200 staten. Je kan je vast voorstellen dat dit problemen oplevert. Dit kan leiden tot verschillende situaties tussen verschillende volkeren:                 

1. Vreedzaam naast elkaar leven (Zwitserland, België en Singapore)
2. Minderheid integreert en assimileert in hoofdcultuur (VS en Australië)
3. Conflicten/oorlog

Ook kunnen de situaties waarin volken bij elkaar leven verschillen: